Het zit in mijn aard,
Ergens ontstaan in een lastige periode in het verleden. Geleerd en afgekeken.
Het zorgen voor andermans geluk. Soms tegen beterweten in.
Tijdens de opleiding als (gz)psycholoog kreeg ik vaak het gevoel dat het belangrijk is om je cliënt te helpen. Ik leerde: we hebben de wijsheid in pacht. Behandelprotocollen en een flinke dosis kennis over wat er aan de hand is moet de behandelaar sterken in wat hij doet. Maar wat nu als de cliënt zich niet laat helpen of wanneer helpen juist averechts werkt?
Cliënten die hun eigen plan trekken, afspraken niet nakomen, hun huiswerk of oefeningen niet doen, of zelfs wegblijven. Mondige cliënten. Dat is waar behandelaars veel moeite mee hebben.
Van oudsher werd de 'patiënt' aangewezen als de 'schuldige' voor het 'problematische' gedrag. Maar intussen weten we gelukkig beter.: 'moeilijk" gedrag ontstaat in de interactie, ook dus met behandelaar(s). Bijvoorbeeld omdat je als professional teveel aan je eigen doel werkt, i.p.v. aan het doel van jouw cliënt. Of omdat je te snel wil, teveel invult voor de ander, te rigide met protocollen omgaat, of omdat je te weinig erkenning geeft.
Weerstand kan beter worden vertaald naar een gebrekkige samenwerking. En daar is gelukkig wat aan te doen!
De eerste belangrijke les: je kunt een ander niet veranderen. Je kunt wel proberen de samenwerking met je cliënt te optimaliseren.
Door af te stemmen, dezelfde taal te spreken, voldoende erkenning te geven, door te luisteren én te vragen naar feedback.
'Wat was er vandaag nuttig en belangrijk om te bespreken?', ' 'Wanneer is het goed genoeg en kunnen we stoppen om elkaar te zien?' Of.. 'Je geeft dat de gesprekken prettig zijn, maar aan de andere kant zijn je klachten nog steeds hetzelfde aanwezig. Waar kunnen we een volgende keer over spreken zodat je merkt dat je vooruit gaat?'
Behandelminuten en omlijnde kaders of richtlijnen voor de duur en inhoud van gesprekken staan het contact en de samenwerking vaak in de weg. Zonder contact en samenwerking is diagnostiek en behandeling onmogelijk.
Wat we tegenwoordig weten, is dat ieder mens, ieder brein, elke klachtenpresentatie én iedere behandeling uniek is. Diversiteit en heterogeniteit is de regel.
Gezondheidszorg is daarom niet goed als een product neer te zetten, hoe frustrerend dan ook voor de geldschieters. Het is maatwerk. Mensenwerk. En maatwerk laat zich slecht meten of controleren.
One size do nots fits all..
Comentarios